Australiër Robert Forster (° 29/6/1957 - Brisbane - Australië) verwierf in de jaren '80 faam als één van de twee drijvende krachten achter The Go-Betweens. Samen met de in 2006 overleden Grant McLennan vormde hij het creatieve brein van deze groep. Ze werden wel eens - bij wijze van overdrijving - de Australische tegenhangers van The Beatles genoemd waarbij McLennan de Paul McCartney van de groep was en Forster de John Lennon vanwege zijn meer experimentele en artistieke aanpak. Na de split van de groep in 1989 bracht hij in 1990 zijn eerste soloalbum “Danger In The Past“ uit. The Go-Betweens maakten een reünie in 2000 die duurde tot de dood van McLennan. Nadien bracht Robert sporadisch nieuw solowerk uit. Dit jaar verscheen zijn bejubelde zevende album “Inferno” (producer was Victor Van Vugt), vier jaar nadat “Songs To Play” uitkwam. Forster is van meerdere markten thuis want ook als auteur verwierf hij faam met het alom geprezen boek “Grant & I: Inside and Outside The Go-Betweens”.

Robert Forster treedt solo op vanavond. Normaal gezien zou zijn echtgenote Karin Bäumler mee op het podium staan maar zij bleef in Duitsland om haar zieke vader bij te staan. Wegens fileproblemen arriveer ik pas als “Spirit” (The Go-Betweens - “The Friends Of Rachel Worth”, 2000) begint, blijkbaar was er reeds één song gepasseerd. Maar er zal gelukkig nog genoeg te genieten zijn. Hij grijpt met “I'm All Right” nog verder terug in de tijd (The Go-Betweens - “16 Lovers Lane”, 1988). Hij doet een ruime greep uit het werk van The Go-Betweens maar uiteraard komt ook zijn solowerk aan bod met “Let Me Imagine You” (“Songs To Play”, 2015).

Robert is een bovengemiddelde gitarist en weet door zijn afwisselende gitaarspel solo het boeiend te houden. Hij heeft een aangename, lijzige zangstem maar een grote zanger is hij niet, soms is het meer praatzang dan echt zingen. Maar de grote Lou Reed was ook niet bepaald een grote vocalist. De invloed van diens VU is duidelijk hoorbaar in “Here Comes A City” (The Go-Betweens - “Oceans Apart”, 2005) dat gelijkenissen vertoont met “I'm Waiting For The Man”. Robert komt tussen de nummers grappig uit de hoek met allerlei anekdotes. Zijn nummers vertellen echte verhalen en wat er recht voor zijn neus gebeurt want veel verbeelding heeft hij niet. Zo vertelt hij in “Darlinghurst Nights” (The Go-Betweens - “Ocean Aparts”, 2005) hoe het er in Sydney aan toe ging midden de jaren '80.

Robert kondigt, voor hij “Life Has Turned A Page” inzet, aan dat hij de enige gitaarsolo van de avond zal spelen op het einde van de song maar hij stelt ons gerust, deze zal niet lang duren. Brussel spant samen met Dublin de kroon in de singalong, hij is onder de indruk. Single en titelnummer “Inferno (Brisbane In Summer)” is het enige nummer waarvan een video is gemaakt voor de nieuwe plaat. De Jerry Lee Lewis-achtige piano op plaat weet hij hamerend op zijn gitaar aardig na te bootsen. De invloed van het Velvet Underground is hoorbaar in “Remain”. Heel heftig brengt Robert “In The Core Of A Flame” (The Go-Betweens - “Liberty Belle And The Black Diamond Express”, 1986). De frasering tijdens de songs en de wijze waarop hij het publiek toespreekt doet me soms aan Loudon Wainwright III denken, weliswaar minder gek. Zo gaan we stilaan naar het einde van de set, Robert laat weten dat hij niet van het podium gaat voor bisnummers maar deze onmiddellijk zal spelen. Een uitbundig “Surfing Magazines” (The Go-Betweens - “The Friends Of Rachel Worth”, 2000) vormt een hoogtepunt in de set waarbij het publiek zijn inbreng doet door fantastisch mee te zingen. Hij sluit af met het prachtige “The House That Jack Kerouac Built” (The Go-Betweens - “Tallulah”, 1987).

Zo komt na anderhalf uur een einde aan een prima concert voor fijnproevers. Robert Forster weet met zijn indrukwekkende songs de aanwezigen te vergasten op een greep uit zijn repertoire waarbij The Go-Betweens zeer ruim aan bod kwamen. Ik telde 22 nummers, de respons van het publiek ontroerde Robert zichtbaar. De aanwezigen in de goed gevulde AB-club zullen tevreden huiswaarts gekeerd zijn.

Lou van Bergen

Foto's © Yvo Zels